‘Vrede kun je leren’, schreven David Van Reybrouck en Thomas D’Ansembourg in 2017. Na de aanslagen in Parijs en Brussel was de urgentie voor beiden groot om deze boodschap uit te dragen. Ik voel nu diezelfde urgentie. Mijn interne dialoog raast al dagen met teksten als: ‘Dit boek mensen, verdomme, hoe actueel is dit boek!’ Voor hen die het nog niet gelezen hebben; van Reybrouck (auteur van o.a. Congo en Revolusi) en D’Ansembourg betogen hoe de combinatie van Mindfulness en Geweldloze Communicatie een conflict-skill zou moeten zijn, waar onze kinderen net zo vanzelfsprekend mee opgroeien als lezen en schrijven.

Hoe leren we omgaan met conflicten?

Hoe heb ìk eigenlijk geleerd om te gaan met conflicten? Als het op echte conflicten aan kwam koos ik eerder voor stilte, uit angst voor escalatie. Of ik koos voor harmonie (doen alsof er geen conflict is). Ik denk ook aan de situaties waarin ik wél vinger-wijzend boos kon zijn. Ik leerde vooral boos te zijn ‘op’ iemand. Zonder het te weten, en zonder toestemming, gaf ik keer op keer de sleutel voor mijn (on)geluk aan de ander. Om vervolgens duidelijk te maken dat deze persoon verantwoordelijk was voor mijn pijn, fout was en langzaam maar zeker een vijand werd. Wat zonde, denk ik nu.

Door inspirerende vrienden en boeken kreeg ik alternatieven. Ik had iets nieuws geleerd! Ik leerde over boosheid en hoe dit te gebruiken. Ik leerde uiting te geven aan boosheid zonder de ander verantwoordelijk te stellen. Ik was in staat boosheid van de ander te ontvangen zonder mezelf verantwoordelijk te maken. Ik leerde hoe mildheid het overnam van vijandigheid als ik besloot om intenties te zien, in plaats van gedrag. Ik leerde hoe ik  in een gesprek mijn eigen vijandbeelden en de vijandbeelden van de ander kan vermenselijken. Kortom, ik werd door kennis, ervaring en vaardigheden milder. En conflictueuze situaties werden eerder een uitnodiging tot een echte ontmoeting in plaats van een potentiële escalatie. Telkens weer was ik verbaasd dat de oplossing veel dichterbij lag dan ik verwachtte. Wat een rijkdom, denk ik nu, maar ook…had ik dit maar eerder geleerd.

Kijkend naar de oorlog in de Oekraïne voel ik moedeloosheid. Ik vraag mij af welke vaardigheden de Russische soldaten nodig hebben om hun Oekraïense “nazi’s” weer mens te maken? Om ze te “de-nazificeren” zoals Poetin het graag verwoord, maar dan in hun hart. Ook vice versa hoor ik steeds meer mensen het hebben over ‘de Russen’. Het bewustzijn van de schade die generalisatie met zich meebrengt, en ja ook op het NOS journaal, lijkt dat niet vanzelfsprekend. Ik denk aan de kleine Vladimir’s die nu naar school gaan. Zou het, zelfs in dat systeem, verschil kunnen maken? Ik wil hopen van wel…

Ik kan nu honderd dingen opschrijven die volgens mij niet bijdragen aan vrede, maar liever schrijf ik over dat wat er wél nodig is. Ik zou willen dat het betoog van David Van Reybrouck en Thomas D’Ansembourg tot de haarvaten van alle onderwijssystemen wereldwijd doordringt. Ik zou willen dat de conflict skills waarover ze schrijven een vanzelfsprekendheid is naast vakken als lezen, rekenen en gym. Ik word enthousiast en ben dankbaar bij te mogen dragen aan partijen die bezig zijn mentale gymnastiek onder de aandacht te brengen. Geweldloze Communicatie zal daar een onderdeel van zijn. Ik word geïnspireerd door de stoppen met roken campagne die toewerkt naar een ‘rookvrije generatie’. Waar blijft die campagne om de eerste ‘oorlog-vrije generatie’ van de wereld te creëren!!? Ik zou willen dat de top 5 van de Nederlandse marketingbureaus samen de grote broek aantrekken en een stip op de horizon zetten, zodat we allemaal kunnen toewerken naar de eerste ‘oorlog-vrije generatie’ van de wereld. Sterker nog, ik doe bij deze een oproep aan iedereen die dit leest om dit idee bij de juiste mensen terecht te laten komen…..Zucht.

Het is zo ontzettend noodzakelijk om aan iedereen duidelijk te maken dat er gewoon vaardigheden zijn, net als lezen, schrijven, typen, fotoshoppen, gitaarspelen en veters strikken, hoe je om kan gaan met conflicten op een geweldloze manier. De meeste kinderen leren deze vaardigheid niet thuis, niet op school, niet van elkaar en zeker niet van films en televisie.

OMGAAN MET CONFLICTEN IS NIET EEN VANZELFSPREKENDHEID!

Bedankt voor het lezen!
Coos Cobelens, founder The School of Communication
coos@theschoolofcommunication.com

Vraag of opmerking? Mail mij!